 |
Ёфтани ошиқ маъшуқро ва баёни он ки ҷӯянда ёбанда бувад, ки «фаман яъмал мисқола зарратан хайран яраҳ»К-он ҷавон дар ҷустуҷӯ буд ҳафт сол,
Аз хаёли васл гашта чун хаёл.
Сояи Ҳақ бар сари банда бувад,
Оқибат ҷӯянда ёбанда бувад.
Гуфт пайғамбар, ки чун кӯбӣ даре,
Оқибат з-он дар бурун ояд саре.
Чун нишинӣ бар сари кӯйи касе,
Оқибат бинӣ ту ҳам рӯйи касе.
Чун зи чоҳе меканӣ ҳар рӯз хок,
Оқибат андаррасӣ дар оби пок.
Ҷумла донанд ин, агар ту награвӣ,
Ҳар чӣ мекориш, рӯзе бидравӣ.
Санг бар оҳан задӣ, оташ наҷаст,
Ин набошад в-ар бибошад нодир аст.
Он ки рӯзӣ несташ бахту наҷот,
Нангарад ақлаш, магар дар нодирот.
К-он фалон кас кишт карду барнадошт
В-он садаф бурду садаф гавҳар надошт.
Балъами Боъуру Иблиси лаъин,
Суд н-омадшон ибодатҳову дин.
Садҳазорон анбиёву раҳравон
Н-ояд андар хотири он бадгумон.
Ин дуро гирад, ки торикӣ диҳад
Дар дилаш идбор ҷуз ин кай ниҳад?
Бас касо, ки нон хурад дилшод ӯ,
Марги ӯ гардад, бигирад дар гулӯ.
Пас ту, эй идбор, рав, ҳам нон мах(в)ар,
То наяфтӣ ҳамчу ӯ дар шӯру шар.
Садҳазорон халқ нонҳо мех(в)аранд,
Зӯр меёбанду ҷон мепарваранд.
Ту бад-он нодир куҷо афтодаӣ,
Гар на маҳрумиву аблаҳзодаӣ.
Ин ҷаҳон пурофтобу нури моҳ
ӯ биҳишта, сар фурӯ бурда ба чоҳ.
Ки агар Ҳаққ аст, пас ку равшанӣ?
Сар зи чаҳ бардору бингар, эй данӣ!
Ҷумла олам, Шарқу Ғарб он нур ёфт,
То ту дар чоҳӣ, нахоҳад бар ту тофт.
Чаҳ раҳо кун, рав ба Юнону Курум,
Кам ситез ин ҷо, бидон к- «аллаҷҷу» шум.
Ҳин, магӯ, к-инак фалонӣ кишт кард,
Дар фалон соле, малах кишташ бих(в)ард.
Пас чаро корам, ки ин ҷо хавф ҳаст,
Ман чаро афшонам ин гандум зи даст?
В-он, ки ӯ нагзошт киштукорро,
Пур кунад кӯрии ту анборро.
Чун даре мекӯфт ӯ аз салвате,
Оқибат дарёфт рӯзи хилвате.
Ҷаст аз бими асас шаб ӯ ба боғ,
Ёри худро ёфт чун шамъу чароғ.
Гуфт созандай сабабро он нафас:
«Эй Худо! Ту раҳмате кун бар асас.
Ношиносо ту сабабҳо кардаӣ,
Аз дари дӯзах биҳиштам бурдаӣ.
Баҳри он кардӣ сабаб ин корро,
То надорам хор ман як хорро».
Дар шикасти пой бахшад Ҳақ паре,
Ҳам зи қаъри чоҳ бигшояд даре.
Ту мабин, ки бар дарахтӣ ё ба чоҳ,
Ту маро бин, ки манам мифтоҳи роҳ.
Гар ту хоҳӣ боқии ин гуфтугӯ,
Эй ахӣ, дар дафтари чорум биҷӯ!
Саҳифаи 229/229
|
دفتریکوم
