 |
Расидани бонги тилисме нимшаб меҳмони масҷидро Бишнав акнун қиссаи он бонги сахт,
Ки нарафт аз ҷо бад-он, он некбахт.
Гуфт: «Чун тарсам? Чу ҳаст ин табли ид,
То дуҳул тарсад, ки захм ӯро расид».
Эй дуҳулҳои тиҳии беқулуб,
Қисматон аз иди ҷон шуд захми чӯб.
Шуд қиёмат иду бединон дуҳул,
Мо чу аҳли ид, хандон ҳамчу гул.
Бишнав акнун ин дуҳул чун бонг зад,
Деги давлатбо чӣ гуна мепазад.
Чунки бишнид он дуҳул он марди дид,
Гуфт: «Чун тарсад дилам аз табли ид?»
Гуфт бо худ: «Ҳин маларзон дил, к-аз ин
Мурд ҷони баддилони беяқин.
Вақти он омад, ки ҳайдарвор ман
Мулк гирам ё бипардозам бадан».
Барҷаҳиду бонг барзад, к-эй киё,
Ҳозирам, инак, агар мардӣ, биё!
Дарзамон бишкаст з-овоз он тилисм,
Зар ҳамерезид ҳар сӯ қисм-қисм.
Рехт чандон зар, ки тарсид он писар,
То нагирад зар зи пуррӣ роҳи дар.
Баъд аз он бархост он шери атид,
То саҳаргаҳ зар ба берун мекашид.
Дафн мекарду ҳамеомад ба зар
Бо ҷуволу тӯбра бори дигар.
Ганҷҳо бинҳод он ҷонбоз аз он,
Кӯрии тарсонии вопас хазон.
Ин зари зоҳир ба хотир омадаст
Дар дили ҳар кӯри дури зарпараст.
Кӯдакон исфолҳоро бишкананд,
Ном зар бинҳанду дар доман кунанд.
Андар он бозӣ, чу гӯйӣ номи зар
Он кунад дар хотири кӯдак гузар.
Бал зари мазруби зарби эзадӣ,
К-ӯ нагардад косид, омад сармадӣ.
Он заре, к-ин зар аз он зар тоб ёфт,
Гавҳару тобандагиву об ёфт.
Он заре, ки дил аз ӯ гардад ғанӣ,
Ғолиб ояд бар қамар дар равшанӣ.
Шамъ буд он масҷиду парвона ӯ,
Хештан дарбохт он парвонахӯ.
Пар бисӯхт ӯро, валекин сохташ,
Бас муборак омад он, андохташ.
Ҳамчу Мӯсо буд он масъудбахт,
К-оташе дид ӯ ба сӯйи он дарахт.
Чун иноятҳо бар ӯ мавфур буд,
Нор мепиндошт, он худ нур буд.
Марди Ҳақро чун бибинӣ, эй писар,
Ту гумон дорӣ бар ӯ нори башар.
Ту зи худ меоиву он дар ту аст,
Нору хори занни ботил ин су аст.
ӯ дарахти Мӯсӣ асту пурзиё,
Нур хон, нораш махон боре, биё!
На фатоми ин ҷаҳон норе намуд?
Соликон рафтанду он худ нур буд.
Пас бидон, ки шамъи дин бармешавад,
Ин на ҳамчун шамъи оташҳо бувад.
Ин намояд нуру сӯзад ёрро
В-он ба сурат нору гул зувворро.
Ин чу созанда, вале сӯзандае
В-он гаҳи вуслат дилафрӯзандае.
Шакли шӯълай нури поки созвор,
Ҳозиронро нуру дуронро чу нор.
Саҳифаи 212/229
|
دفتریکوم
