|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
Дафтари сеюм |
|
 |
Қиссаи Ҳоруту Морут ва далерии эшон бар имтиҳоноти Ҳақ таъоло Пеш аз ин, з-он гуфта будем андаке,
Худ чӣ гӯем? Аз ҳазоронаш яке.
Хостам гуфтан дар он таҳқиқҳо,
То кунун вомонд аз таъвиқҳо.
Ҳамлаи дигар зи бисёраш қалил,
Гуфта ояд, шарҳи як узве зи пил.
Гӯш кун Ҳорутро, Морутро,
Эй ғулому чокарон мо рӯтро.
Маст буданд аз тамошои Илоҳ,
В-аз аҷоибҳои истидроҷи шоҳ.
Инчунин мастист з-истидроҷи Ҳақ,
То чӣ мастиҳо кунад меъроҷи Ҳақ.
Донаи домаш чунин мастӣ намуд,
Хони инъомаш чиҳо донад гушуд?
Маст буданду раҳида аз каманд,
Ҳой-ҳуи ошиқона мезаданд.
Як камину имтиҳон дар роҳ буд,
Сарсараш чун коҳ кӯҳро мерабуд.
Имтиҳон мекардашон зеру забар,
Кай бувад сармастро з-инҳо хабар?
Хандақу майдон ба пеши ӯ якест,
Чоҳу хандақ пеши ӯ хуш маслакест.
Он бузи кӯҳӣ бар он кӯҳи баланд
Бардавад аз баҳри хӯрде бегазанд.
То алаф чинад, бибинад ногаҳон
Бозии дигар зи ҳукми осмон.
Бар кӯҳе дигар барандозад назар,
Модабуз бинад бар он кӯҳи дигар.
Чашми ӯ торик гардад дарзамон,
Барҷаҳад сармаст з-ин кӯҳ то бад-он.
Ончунон наздик бинмояд варо,
Ки давидан гирди болуъай саро.
Он ҳазорон газ ду газ бинмоядаш,
То зи мастӣ майли ҷастан оядаш.
Чунки биҷҳад, дарфитад андар миён,
Дар миёни ҳар ду кӯҳи беамон.
ӯ зи сайёдон ба кӯҳ бигрехта,
Худ паноҳаш хуни ӯро рехта.
Шиста сайёдон миёни он ду кӯҳ,
Интизори ин қазои бошукӯҳ.
Бошад ағлаб сайди ин буз ҳам чунин
Варна чолок асту чусту хасмбин.
Рустам арчи бо сару сиблат бувад,
Доми погираш яқин шаҳват бувад.
Ҳамчу ман аз мастии шаҳват бибур,
Мастии шаҳват бибин андар шутур.
Боз ин мастии шаҳват дар ҷаҳон,
Пеши мастии малак дон мустаҳон!
Мастии он, мастии ин бишканад,
ӯ ба шаҳват илтифоте кай кунад?
Оби ширин то нахӯрдӣ, оби шӯр
Хуш бувад хуш, чун даруни дида нур.
Қатрае аз бодҳои осмон
Барканад ҷонро зи май в-аз соқиён.
То чӣ мастиҳо бувад амлокро
В-аз ҷалолат рӯҳҳои покро,
Ки ба бӯйе дил дар он май бастаанд,
Хумми бодай ин ҷаҳон бишкастаанд.
Ҷуз магар онҳо, ки навмеданду дур
Ҳамчу куффоре ниҳуфта дар қубур.
Ноумед аз ҳар ду олам гаштаанд,
Хорҳои бениҳоят киштаанд.
Пас зи мастиҳо бигуфтанд: «Эй дареғ,
Бар замин борон бидодеме чу меғ.
Густаридеме дар ин бедод ҷо
Адлу инсофу ибодоту вафо».
Ин бигуфтанду қазо мегуфт: «Бист,
Пеши потон доми нопайдо басест.
Ҳин, мадав густох дар дашти бало,
Ҳин марон кӯрона андар Карбало.
Ки зи мӯю устухони ҳоликон
Менаёбад роҳ пойи соликон.
Ҷумлаи роҳ устухону мӯю пай,
Баски теғи қаҳри лошай кард шай.
Гуфт Ҳақ, ки бандагони ҷуфти авн,
Бар замин оҳиста меронанду ҳавн.
Побараҳна чун равад дар хорзор?
Ҷуз ба вақф-вфикрату парҳезгор.
Ин қазо мегуфт, лекин гӯшашон
Баста буд андар ҳиҷоби ҷӯшашон.
Чашмаҳову гӯшҳоро бастаанд,
Ҷуз мар онҳоро, ки аз худ растаанд.
Ҷуз иноят кӣ гушояд чашмро?
Ҷуз муҳаббат кӣ нишонад чашмро?
Ҷаҳди бетавфиқ худ касро мабод,
Дар ҷаҳон, валлоҳу аълам би-с-садод.
Саҳифаи 26/229
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
Дафтари якум