 |
Рафтани хоҷа ва қавмаш ба сӯйи деҳ Хоҷаву бачгон ҷиҳозе сохтанд,
Бар сутурон ҷониби деҳ тохтанд.
Шодмона сӯйи саҳро ронданд,
«Софиру кай тағнаму» бархонданд.
К-аз сафарҳо моҳ Кайхусрав шавад,
Бе сафарҳо моҳ кай Хусрав шавад?
Аз сафар байдақ шавад фарзини род
В-аз сафар ёбид Юсуф сад мурод.
Рӯз рӯй аз офтобе сӯхтанд,
Шаб зи ахтар роҳ меомӯхтанд.
Хуб гашта пеши эшон роҳи зишт,
Аз нишоти деҳ шуда раҳ чун биҳишт.
Талх аз ширинлабон х(в)аш мешавад,
Хор аз гулзор дилкаш мешавад.
Ҳанзал аз маъшуқ хурмо мешавад,
Хона аз ҳамхона саҳро мешавад.
Эй басо аз нозанинон, хоркаш
Бар умеди гулъизори моҳваш.
Эй басо ҳаммол гашта пуштреш
Аз барои дилбари маҳрӯйи хеш.
Карда оҳангар ҷамоли худ сиёҳ,
То ки шаб ояд, бибӯсад рӯйи моҳ.
Хоҷа то шаб бар дуконе чормех,
З-он ки сарве дар дилаш кардаст бех.
Тоҷире дарёву хушкӣ меравад,
Он ба меҳри хонашине медавад.
Ҳар киро бо мурда савдое бувад,
Бар умеди зиндасимое бувад.
Он даравгар рӯй оварда ба чӯб,
Бар умеди хидмати маҳрӯйи хуб.
Бар умеди зиндае кун иҷтиҳод,
К-ӯ нагардад баъди рӯзе ду ҷамод.
Мӯнисӣ магзин хасеро аз хасӣ,
Орият бошад дар ӯ он мӯнисӣ.
Унси ту бо модару бобо куҷост?
Гар ба ҷуз Ҳақ мӯнисонатро вафост.
Унси ту бо дояву лоло чӣ шуд?
Гар касе шояд ба ғайри Ҳақ азуд.
Унси ту бо ширу бо пистон намонд,
Нафрати ту аз дабиристон намонд.
Он шуоъе буд бар деворашон,
Ҷониби хуршед ворафт он нишон.
Бар ҳар он чизе, ки афтад он шуъоъ,
Ту бар он ҳам ошиқ ойӣ, эй шуҷоъ.
Ишқи ту бар ҳар чӣ он мавҷуд буд,
Он зи васфи Ҳаққ заррандуд буд.
Чун заре боасл рафту мис бимонд,
Табъсер омад, талоқи ӯ биронд.
Аз зарандуди сифоташ по бикаш,
Аз ҷаҳолат қалбро кам гӯй х(в)аш.
К-он хушӣ дар қалбҳо орият аст,
Зери зинат, мояи безинат аст.
Зар зи рӯйи қалб дар кон меравад,
Сӯйи он кон рав ту ҳам, к-он меравад.
Нур аз девор то хур меравад,
Ту бад-он хур рав, ки дархур меравад.
З-ин сипас бистон ту об аз осмон,
Чун надидӣ ту вафо дар новдон.
Маъдани дунба набошад доми гург,
Кай шиносад маъдан он гурги сутург?
Зар гумон бурданду баста дар гиреҳ,
Мешитобиданд мағрурон ба деҳ.
Ҳамчунин хандону рақсон мешуданд,
Сӯйи он дӯлоб чархе мезаданд.
Чун ҳамедиданд, мурғе мепарид
Ҷониби деҳ, сабр ҷома медарид.
Ҳар кӣ меомад зи деҳ аз сӯйи ӯ,
Бӯса медоданд хуш бар рӯйи ӯ.
Ки ту рӯйи ёри моро дидаӣ,
Пас ту ҷонро ҷону моро дидаӣ.
Саҳифаи 17/229
|
Дафтари якум
