* * *

Ошиқи рӯи сафеду чашми тобони туам,
Ошиқи лабханди гулрезу гулафшони туам.

Ҳар кадоме гарчи рӯзамро сияҳтар мекунад,
Ошиқи мӯи ту, абрӯи ту, мижгони туам.

Ин дили ман чок-чок аз ишқи бетадбири туст,
Ошиқи он шуълаи чоки гиребони туам.

Бо камоли оқилӣ дар пояи чилсолагӣ,
Масти ту, девонаи ту, маҳву ҳайрони туам.

Дар дили ман ишқи шӯрангезат оташ мезанад,
Хонаат обод, эй ҷон, хонавайрони туам...