* * *

Он, ки аз кокули ту бӯйи вафо нашнидаст,
Пайке аз дойираи дори бақо нашнидаст.

Ҷониби кӯҳ садо гар задӣ, пажвок ояд,
Касе аз санги диле акси садо нашнидаст.

Лаби дарё хабаре аз дили дарё гӯяд,
Диле аз мурдадиле бонги “дило” нашнидаст.

Ҷуз навои шиками холӣ пайи баргу наво
Бенаво замзамаи ҳеҷ наво нашнидаст.

Устухонҳои таҳи хок худо мегӯянд,
Аз лаби гӯр касе зикри худо нашнидаст.

Дили мо метапад алҳол, вале аҳли диле
Шеваи мурдани мурғи дили мо нашнидаст.